ÖFKE

                                                                      ÖFKE

 Bugün öfke adına bir metin yazmak istedim çünkü ben hiç bir zaman sinirlendiğimde sinirlendiğim kişiye düzgün bir şekilde aktarabilmiş değilim. Bu yüzden kendi içimde öfkeyi nasıl muhafaza edebilirim ve nasıl karşımdakine düzgünce anlatırım diye düşünmek ve bunu bloğa aktarmak istedim. 

 Bu aralar arkadaşıma karşı duyduğum öfke oldukça fazla ve onun sırf çıkarları için zaafımı kullanması bu durumu tetikliyor. Aynı zamanda verdiği sözleri tutmaması ,çıkarları için bir şeyler istemesi bu aralar benim açımdan sinir bozucu ve öfke haline gelmiş durumda. Arkadaşıma beni çıkarları için kullandığını söylüyorum fakat o her seferinde üste çıkmaya çalışıyor ve tüm arkadaşlarım bunun farkında. Olay ilerledikçe öfkem kine dönüşüyor ve arkadaşımın benim gibi bir kaç arkadaşımın daha sırlarını başka arkadaşlarına anlatması konusunda büyük bir öfke içindeyiz. Ben artık öfkenin kine dönüştüğünü düşündüğüm için artık etrafa karşı hep onunla ilgili yorumda bulunma içerisinde kalıyorum. Artık öfkeden öte bir duygu olduğunu düşünüyorum ve öfkemi yalnız o anlık arkadaşlarımın beni durdurması ve saatlerce sakinleşmeye çalışarak sağlıyorum. Belki benim gereksiz bir şey için bu kadar sinirlendiğimi ve öfkelendiğimi düşünüyorsunuzdur fakat bu olaylar benim zaaflarım üzerinden anlatılan ve kendini üste çıkaran bir arkadaşımın davranışları sonucunda duyduğum büyük bir öfke. Birçok kez arkadaşımla rahatsız olduğu tutumu söyleyerek tartıştım fakat o inatla üste çıkmakta ve benim öfkem artık vücudumun dışına vurmakta. Daha önce bu kadar öfkelenmemiş olmam da şuan öfkemi nasıl kontrol etmem gerektiği konusunda beni ortada bırakıyor. Arkadaşımın yanlışını kabullenip telafi etmemesi benimde onun zaaflarını ve sırlarını çevreye anlatmak gibi bir kin gütmeye bağlanıyor. Artık öfkemi saatlerce şarkı dinleyerek ya da yalnızca kitap okuyarak geçirmeye çalışıyorum. Öfkemin yakında dışarda bitmesinden korkuyorum ve arkadaşımın davranışını kabullenmemesi daha çok ona tahammülümün kalmamasına sebep oluyor. Onu gördükçe aklıma öfke geliyor ve ona karşıma çıkmamasını ve çevremde dolaşmamasını söylüyorum fakat o beni kaile almıyor. 

 Sonuç olarak öfkemin bir gün dışarı vurmasından korkuyorum ve elimden bir kaza çıkmasından korkuyorum ve öfkelendiğimde ve kendimi anlatırken doluluğumdan dolayı bir an boşalıyorum ve bunu karşımdakinin ciddiye alması beni daha da öfkelendiriyor.

NİLSU ÜSTÜN 9A 714