Vapur Turu

                                                             VAPUR TURU

  Akşam olmuştu. Güneş denizin üstünde belirmiş karşımdaki çiftlerin manzarasını süslemişti. Herkes bu güzel günü bekliyormuş gibi özlem doluydu eşleriyle. Bense vapurun en köşe oturaklarından onları ve dalgaların oluşturduğu o güzel manzarayı izliyor gözüme vuran ışıkla küçük bir mücadele veriyor fakat bundan zevk alıyordum.

  Turun bitmesine az bir vakit kalmışken herkes aniden ayaklanmıştı az önceki huzur dolu dakikalardan eser kalmamıştı. Herkes bir tarafa koşuşturuyor ama kimse ne olduğunu söylemiyordu. Bende o an ki telaşla yerimden kalktım ve ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. Sonrasında olanları anlamak için insanların toplandığı geminin öbür ucuna gittim. İnsanların toplanmasını anlamayarak aralarından geçtim ve o manzarayla karşılaştım. Tam da yerde birinin yattığını gördüm ve aslında neden bu kadar karmaşa çıktığını anladım. Herkes bir karmaşa içinde olduğu için pek sakin bir ortam oluşturmak zordu ve bende çok bir şey bilmediğim için yalnızca kaptana haber vermeye karar verdim. Gemide yetkili kişiler hemen durumu kavradı ve gereken önlemleri almışlardı. Tur sona erdiğinde herkes bir tarafa çekiliyor baygın olan kişiye yol veriyor fakat kimse etrafı görmüyordu. Geminin en köşesinde ağlayarak etrafa bakınan çocuğu görmüştüm ve hemen oraya yönelmiştim. Ona neyi olduğunu sorduğumda bana aslında baygın olan kişinin kardeşi olduğunu onu bulamadığını ve kimsenin onu görmediğini anlattı. Bunun üzerine onu ablasının yanına götürdüm.

   Herkes gemiden inmiş küçük çocuğun ablası ayılmış ve kardeşini soruyordu. Tam zamanında yetişmiştim ve ablasının o stresle bir daha baygınlık geçirme ihtimalini bozmuştum. Sonrasında küçük çocuğun ablası hastaneden çıkıncaya kadar onları bekledim kendimce hem vicdanımı rahatlatmış hem de çocuğun ablasıyla olduğuna emin olmuştum. Sabah eve gittiğimde yorulduğumu farketsem de  doğru olanı yaptığımın farkına vararak güzel bir uyku çektim.

nilsu üstün 9/a 714